Wie is de reisleidster?

fix und fertig! Helemaal kapot, dat ben ik! Waarvan, dat kunt u allen deze week weer lezen in een nieuwe episode van "Wytske en het witte Zwarte Woud"

In deze episode gaat het over drie dingen: Leren, wonen en studeren, maar begint met een lekker voorspelbare, bloederige Tatort-avond op 5 februari met aardappelsoep en meer lijken dan ooit tevoren, gevolgd door een koude nacht en een maandag die begon met Phraseologie. Het laatste college van het semester alweer... time flies when you're having fun... Het ging over vaste woordverbindingen in het Oostenrijks, Zwitserduits en "Duits-Duits" Ieder land en iedere taal heeft zijn eigen uitdrukkingen voor politieke en geschiedkundige gebeurtenissen en voor eten en drinken... In dat soort uitdrukkingen laten zich de verschillen tussen die drie landen pas echt duidelijk zien! 'tegenover zo'n levendig thema, had het college Literatur des 20. Jahrhunderts een deprimerender thema: de Nazi-processen en de Nürnberg-processen zoals die in Bernard Schlinks roman 'der Vorleser" beschreven worden, en hoe die in de geschiedenisboeken staan. In de roman wordt Hanna, een ex-bewaakster van Auschwitz, door het verhaal bevrijd van veel van haar oorlogsschuld. De centrale vraag van het college was; mag dit zomaar en hoe moet literatuur omgaan met ernstige zaken als Holocaust en oorlogen? een lastige vraag, waarop we niet echt een antwoord konden vinden...

dinsdag Kompetenzerweiterungskurs; de verfilming van Kurt Tucholsky's "Schloss Gripsholm" kijken. Maar belangrijker die dag was het e-mailtje van meneer Hermle van de INternational Club. Hij had geprobeerd om te regelen dat ik het huurcontract voor mijn huidige kamer kon verlengen in ruil voor wat hulp bij de Studitours, maar helaas kon dat niet. Mijn kamer was al verderverhuurd. Hij had wel een andere kamer kunnen regelen in de Stusie ( Studentensiedlung), het Uilenstede van Freiburg, maar dan groter en met de reputatie van permanente Partyplace. Voor mij dus niet ideaal, maar beter een kamer dan helemaal geen kamer...Ik had Meneer Hermle net verteld dat ik akkoord ging met zijn voorstel en dus graag een paar reisjes zou oraniseren en beleiden in ruil voor die kamer in Stusie, toen ik een E-mail kreeg van mevrouw Groß, die verantwoordelijk is voor de kamerverdeling. Ze schreef dat ze goed en slecht nieuws voor me had. Het slechte neiuws was dat ik via de wachtlijst GEEN kamer kon krijgen. Het goede nieuws was dat ik dankzij mijn sociale engagement ( het organiseren en begeleiden van die Studitours) en dankzij de brief van mijn medebewoners toch in mijn eigen kamer kan blijven komend semester!!!!!! Dus vanaf nu ben ik officieel reisleidster van de Studitours voor komend semester. Waar we heen gaan staat nog niet helemaal vast, dat het leuk wordt staat wel als een paal boven water, zeker als ik de andere "tourguides" mag geloven, die ik donderdag heb ontmoet...

De rest van mijn week kon niet meer stuk! Zelfs de droge grammatica- oefeningen tijdens de Kompetenzerweiterungskurs van woensdag en het onbegrip tijdens Hysterische Linguistik konden mijn humeur niet meer verpesten..

Om het feestgevoel te vergroten en om mijn huisgenootjes te bedanken dat ik mede dankzij hun brief aan mevrouw Groß in mijn kamer kan blijven, heb ik vrijdag een heuse chocoladecake met chocoladeglazuur gebakken. Hij was zowaar gelukt en was nog lekker ook! Een +10 ten opzichte van mijn pepernoten van vorig jaar, zou ik zo zeggen.

Toch ebde de blidjschap langzaam weg tijdens het hopeloos studeren en staren daar de bergen studiestof die ik nog in mijn hoofd wilde krijgen vóór mijn tentamens van maandag 13 en woensdag 15 februari. altijd leuk, zo'n tentamenweekje voor de boeg.. En als dan zondag nog bekend werd dat Whitney Houston was overleden, was de sfeer helemaal compleet; lekker meeblèren met "I wil always love you", omdat er niks anders op de radio was, om vervolgens te merken dat je dat liedje zong voor het hoofdstuk van het Phraseologieboek waar je de grootste hekel aan had.. DIe avond heb ik nog zo'n dertigduizend keer gekeken of ik al mijn spullen wel in mijn tas had gepakt... Pen, papier,examenbriefje... check! zeker weten? toch nog maar een keer kijken, en nog een keer. Wonder boven wonder heb ik die nacht nog best redelijk geslapen..

Maandag 13 Februari; , mama's verjaardag, de eerste dag met sneeuw IN Freiburg en tentamendag! Dus op naar mijn allereerste tentamen in Freiburg, in het Duits... Zenuwachtig!!!! Onderweg kwam ik langs de boekhandel, waar de prachtige knalgele Duden- woordenboeken waren afgeprijsd. Daar heb ik er eentje van gekocht, omdat je maar nooit weet waar het goed voor is, tijdens mijn tentamen en tijdens de rest van mijn leven:P Het was mega-moeilijk maar ik heb mijn best gedaan. Ik krijg toevallig nu net een mailtje waarinn staat dat ik eht tentamen met een 2,3 heb gehaald! Het Duitse cijfersysteem heeft als hooste cijfer een 1 en als laagste een 6. Je hebt een 4 nodig om het tentamen te halen. Mijn cijfer zal zo ongeveer rond de nederlandse 7,5 liggen, als ik me niet vergis...

Gisteren hebben we weer een geweldig (ahum) kompetenzerweiterungscollege gehad, vol met oefeningen met de Konjunktiv. Aan het einde vertelde de docente nog snel welke stof er in het tentamen zou komen ( dat we dus vandaag hadden; lekker op tijd...) Het college was ongeveer net zo drekkerig als de dooiende sneeuw van maandag. Gelukkig was het tentamen van vandaag niet zo lastig, maar de vraagstelling was vreemd... Nu is het afwachten geblazen...

Morgen hebben we ons laatste college Hysterische Linguistik van het semester... dan hebben we collegevrij tot half april, als semeseter 2 begint... In de tussentijd heb ik nog 2 werkstukken te schrijven en ga ik op zoek naar een bijbaantje...Ook wil ik EINDELIJK eens het Zwarte Woud in, waar volgens velen een enorm pak sneeuw ligt, die ik toch eens wil zien voor die weer verdwijnt... Maar eerst begint de Karneval morgen al, en gaat zo nog wel even door. Maandag, op Rosenmontag zijn de winkels dicht... dus ik moet niet vergeten genoeg boodschappen te doen. Ik heb nog geen kostuum, maar ik heb nog tijd om iets in elkaar te flansen, zodat ik voor eht eerst in mijn leven als een "echte" carnavalvierdster bij "echte" carnavalsoptochten kan zijn.

En zo gaat het semester voorbij. Ik ben blij dat ik nog een semester kan blijven, zodat ik hier nog veel meer kan beleven. Minder blij ben ik met het feit dat steeds meer internationale studenten voor altijd teruggaan naar hun eigen land. Morgen vertrekken de eersten al. Dit weekend gaat Ann terug naar Rusland, Kamilla terug naar Polen, Ioannis terug naar Griekenland. Dinsdag gaat Milena terug naar Polen,Zuhal terug naar Turkije. Zo vertrekken er steeds meer. Isabel gaat eind Februari naar Hamburg, Rachael reist midden februari via Engeland en Portugal terug naar Australië en als laatste vertrekt Heidi eind maart naar Finland.ZO Zijn er nog veel meer anderen die weggaan. Diep vanbinnen weet ik wel dat het onvermijdelijk is, maar afscheid nemen is nooit leuk, en zeker niet als je weet dat bij de meeste mensen de kans dat je ze ooit terug zult zien heel klein is... Maar er komen ook weer nieuwe internationals en met de overgebleven internationals van dit semester en mijn nieuwe uitdaging als reisleidster gaat het ook in de zomer vast wel goedkomen! ik hou jullie op de hoogte!

liebe Grüße

Wytske